Darkness memory : หางแห่งวันสิ้นโลก

ตอนที่ 0 จุดเริ่มต้น

...ประเทศไทยปี 2562 วันที่ 27 ธันวาคม ....กรุงเทพ..เวลา 8.00 น.

...ฟิ้ว....เสียงของสายลมที่ได้พัดเข้าไปยังห้องๆ หนึ่งของหอพักนักศึกษามหาวิทยาลัยรามคำแหง

..

“...อะ...อืม....เช้าแล้วหรอคะ...”

...หญิงสาวที่เป็นนักศึกษาของมหาลัยได้ตื่นขึ้นมาเพราะลมที่พัดเข้าห้องของเธอ...เธอได้ลุกออกจากเตียงแล้วมองไปยังนาฬิกา...

“...ปะ...แปด...โมง...แย่แล้วมีเรียนช่วงคาบแรกด้วยต้องรีบแล้ว...”

...เธอได้รีบลุกออกจากเตียง..ทำกิจส่วนตัว..แล้วรีบออกจากห้องของเธอ..โดยที่เธอยังไม่ได้รับประทานอาหารเช้า...

..โครก~~~~~~...

“...หิวจังคะ...แต่ยังไงก็ต้องรีบไป...”

...ตุบ....ตุบ...ตุบ....“...โอ้ยย....”..ในขณะที่เธอกำลังวิ่งเพราะรีบอยู่ได้มีนักศึกษาชายคนนึงวิ่งมาและชนเข้ากับเธอ..

“...ปะ..เป็นไรไหม?...”

“...โอ้ยย..เจ็บคะ...แต่ไม่เป็นไรคะ...”

“...ขอโทษที..พอดีชั้นรีบนะ...”

“...เอ้ะ...คุณที่อยู่คณะเดียวกับชั้นนิ...”

“...อ๊ะ...ท่าจำไม่ผิดเธอจะชื่อ...”

“...อธิตา เพลามณี...เรียกเบลก็ได้คะ...ส่วนคุณรู้สึกจะเป็นคุณโชติพงศ์ รัตนภูมิ สินะคะ...”

“...มีคนจำชั้นได้ด้วยแฮะ...เรียกชั้นไกก็ได้...”

“...คุณก็สายหรอคะ...”

“...อ่า...พอดีเมื่อคืนโต้รุ่งนะ...”

“...พอดีเลยคะ...งั้นเราไปพร้อมกันเลยไหมคะ?...”

“...อ่า...”

...ตัวเอกของตอนนี้คือหญิงสาวผมสีดำยาวสลวยที่ปิดตาข้างหนึ่งมิด...ดวงตาสีทอง...เบล...กับผู้ชายผมยุ่งสีน้ำตาลดวงตาสีเขียว...ไก...ซึ่งทั้งสองเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยที่รามคำแหง...(ต่อไปนี้จะเรียกตัวเอกด้วยชื่อเล่น)

...ตุบ...ตุบ..ตุบ...ตรึมมม(เสียงเปิดประตู)...เบลและไกได้มายังห้องบรรยายของอาจารย์ในมหาวิทยาลัยได้ทันเวลาพอดี

“...ฮะ...ฮ่า...ดีนะคะที่ประตูยังไม่ปิด...”

“...นั่นสินะ...”

"...สนใจไปนั่งด้วยกันไหมคะ?..."

"...อืม..ชั้นเองก็ไม่มีเพื่อนซะด้วย..." (ไกเป็นคนที่ไม่ค่อยมีเพื่อนมากนักเพราะเค้าไม่ค่อยชอบจะสุงสิงกับใครมากนัก)

...เบลกับไกได้มองหาที่นั่งและได้เดินเข้าไป...และการบรรยายก็ได้เริ่มขึ้น...ในระหว่างการบรรยายบรรยากาศรอบๆของทั้งสองมันเงียบสงัด..ไกจึงได้เปิดการสนทนาขึ้น

(บรรยากาศแบบนี้มันอะไรวะเนี่ย)

"...เอ่อ..เบลสินะ..."

"...ค...คะ...มีไรงั้นหรอคะ?..."

"...ทำไมเธอมาเรียนที่นี่งั้นหรอ?..."

"...ก็แค่ที่นี่มีคนแนะนำให้มาเรียนเยอะ..และค่าเทอมเองก็ไม่ได้แพงมากด้วย..."

"...งั้นหรอ..."

"...แล้วคุณไกละ..."

"...ใกล้เคียงกับเธอแหละ...แต่ก็มีอีกเหตุผล..."

"...อีกเหตุผล?..."

"...มาตามหาหนังสือเล่มนึงนะ..."(ไกพูดออกมาอย่างเบาๆ)

"...เอ๊ะ...หนังสือ..."

"...อ่อ...เอ่อ...ชั่งมันเถอะ...("..ไม่น่าเปิดประเด็นพูดเลยเรา..")

"...งั้นก็ชั่งมันคะ..."

...หลังจากที่เบลหันหน้ากลับไปฟังบรรยายต่อสายตาของไกก็ได้สังเกตุเห็นเส้นผมที่คอยปิดดวงตาอีกข้างของเบลเปิดออกนิดหน่อย...แต่สิ่งที่ไกเห็นทำให้ไกสตั้นไปแปปนึง...

("...เราคงตาฝาดไปละมั้ง...")

...สิ่งที่ไกเห็นคือดวงตาข้างที่ถูกปิดไว้ของเบลเป็นเหมือนหน้าปัดของนาฬิกาแต่ไกคิดว่ามันคงเป็นเพียงภาพหลอน...

.

.

.

...หลังจากที่การบรรยายจบลง...ไกได้เข้าไปคุยกับเบลที่กำลังเดินออกจากห้องบรรยาย

"...เบล..รอแปปนึง..."

"...คุณไกมีอะไรงั้นหรอคะ?..."

"...เย็นนี้มาที่ห้องสมุดได้ไหม..."

“...เอ๋ทำไมละคะ?...”

“...คือแค่อยากจะให้ช่วยหาสมุดเล่มนึงนะ...ชั้นไม่ค่อยชินกับห้องสมุดที่นี่นะ...”

“...หรือจะหมายถึงสมุดเล่มนั้นที่พูดในคาบ...”

“...ได้ยินด้วยหรอ...อืมใช่เล่มนั้นแหละ...”

“...ได้คะ...งั้น 16.30 น.เจอกันที่นี่นะคะ...”

“...ขอบคุณมากนะ...”

.

.

.

12.30 น.

...เบลได้มารับประทานอาหารที่โรงอาหารของมหาลัยคนเดียว...เพราะเธอเองก็ไม่มีเพื่อนเยอะนักที่มหาลัย...ผ่านไปซักพักก็ได้มีผู้หญิงสองคนเดินมาหาเธอ...

“...จ๊ะ...เอ๋...ดูสินี่ใครนะ...นี่มันเบลที่สอบเข้าได้อันดับหนึ่งนี่หน่า...”

(“...ตัวน่าละคาญมาอีกแล้วคะ...”) เบลได้คิดในใจ

...ผู้หญิงสองคนที่เดินมาหาเบลคือเบ็ตและพลอย

สองสาวสวยในมหาลัยเดียวกันแต่คนละคณะ...

“...แล้วมีธุระอะไรกับชั้นกันคะ...ท่าไม่มีก็ช่วยไปด้วยคะมันน่าลำคาญ...”

“...อะไร!..แค่จะมาหาเธอต้องมีธุระด้วยหรอ...นี่หรือว่าแค่สอบเข้าได้ที่ 1 ก็ทำตัวหยิ่งใส่เลยหรอไง...”

“...แบบนี้ไงคะมันถึงน่าลำคาญ...งั้นชั้นไปละคะ...”

...เบลได้ปรีกตัวออกมาเก็บจานอาหารทันทีเหมือนเธอจะไม่ค่อยอยากจะคบหากับพวกเบ็ตและพลอย...เพราะถึงทั้งสองจะเป็นสาวสวยแต่ก็เป็นตัวแสบประจำคณะ..ที่ชอบแกล้งชาวบ้านไปทั่ว...

“...หนอยยัยเบลเจอคราวหน้าต้องแกล้งซักหน่อยแล้ว...”(พลอยพูดกับเบ็ต)

...เบลที่ปรีกตัวออกมาช่วงที่เดินเอาอาหารไปเก็บเบลได้พึมพำกับตัวเองไปบางอย่าง...

“...ช่วยไม่ได้นะคะ...ถึงชั้นอยากจะมีเพื่อนมากแค่ไหนแต่ยังไงก็ให้พวกเค้ารู้ความลับของชั้นไม่ได้หรอกคะ...”

.

.

.

...16.30 น...

"...ขอโทษที่ให้รอคะคุณไก..."

"...ไม่เป็นไรชั้นไม่ได้รีบอะไร..."

"...พอดีชั้นนอนเพลินนะคะ..."

"...ไปกันเลยมั้ย..."

"...คะ..."

.

.

.

....ในขณะที่เดินไปห้องสมุด....

"...ชั้นไม่ค่อยได้เห็นคุณไกในชั้นเรียนเลยนะคะ..."

"...สงสัยเพราะชั้นไม่ค่อยเด่นละมั้ง..."

"...55...งั้นหรอคะ...."

"...อ๊ะ...ถึงแล้วหละ..."

"...เอ...แล้วสรุปคุณไกมาหาสมุดอะไรกันคะ

..."

"...มันเป็นหนังสือที่ชื่อ...Day breaker...นะ..."

...เอ๊ะ!!..เบลทำท่าตกใจและสั่นกลัวขึ้นมาทันที...และพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นออกมา....

"...มะ...ไม่นะ...นอกจากชั้นแล้วยังมีคนอื่นรู้เรื่องหนังสือนั่นอีกหรอ..."

"...เฮะ!...เธอรู้จักมันงั้นหรอ..."

...เบลได้มีท่าทางเหมือนหวาดกลัวและได้เอามือกุมหัวของตัวเองเอาไว้...ไกได้เข้าไปหาเบลที่กำลังหวาดกลัวและได้สังเกตเห็นตอนเบลเงยหน้าขึ้นมามองไก...สิ่งที่ไกมองเห็นมันไม่ใช่ภาพหลอนแต่มันเป็นความจริง ดวงตาข้างที่ผมปิดไว้ของเบลเป็นหน้าปัดนาฬิกา....

"...เบลนี่เธอ....ไม่ใช่มนุษย์งั้นหรอ?..."

"...มัน...มัน...ไม่ใช่นะคะ..."

"...ใจเย็นๆก่อนเบล...ค่อยๆพูดนะ..."

"...อะ...อืม..."

"...ชั้นเองก็ไม่ได้คิดเหมือนกันว่าเธอจะรู้จักหนังสือวันสิ้นโลกนั่น..."

"...ไม่ใช่แค่รู้จักหรอกคะ..."

....คำพูดที่เบลพูดออกมาคำต่อมามันทำให้ไกถึงกับตกตะลึงไปทันที....

.

.

"...ชั้นเป็นคนเขียนมันขึ้นมาเอง..."

.

.

"...ไม่จริงน่า...หนังสือเล่มนั้นมันถูกเขียนมากว่า 100 ปีละนะ..."

"...คุณก็เห็นหน้าปัดนี่แล้วนิ...ชั้นเป็นแม่มดนะคะ..."

"...แม่มด..."

....อ๊ะ...อ้าาาาา....เบลได้ล้มลงไปนอนกับพื้น....

"...เบล...เบล...ตื่นก่อน...เบล..."

.

.

.

...ณ..ห้องพยาบาล...

.

...อะ...อืมมม...เบลได้ลืมตาตื่นขึ้นมาที่ห้องพยาบาล...เธอมองไปรอบๆและเห็นไกนอนอยู่ที่ข้างเตียง

"...เอ่อ...คุณไกคะ..."

"...อย่าจากผมไปนะ...พ่อ...แม่..."

...ไกละเมอออกมาตอนนอน...มันเผลอทำมาให้เบลคิดในใจออกมา...("...ตอนคุณไกหลับนี่มันชั่งดูน่ารักจังนะคะ...")

.

.

...อะ...เอ...กี่โมงละเนี่ย...ไกตื่นนอนมาด้วยความสะลึมสะลือ...

"...ไม่รู้สิคะ..."

"...ตื่นแล้วหรอเบล..."

"...คะ...ชั้นว่าตอนนี้คงถึงเวลาต้องเล่าอะไรให้คนแปลกหน้าที่พึ่งเจอกันได้วันเดียวฟังกันซักหน่อยแล้วละคะ..."

"...ที่เล่านี่คือ..."

.

.

.

....."...คะ....มันคือเรื่องราวของเด็กสาวที่อยู่มาร้อยๆปี...และได้สร้างหนังสือแห่งความปราถนาและวันสิ้นโลกขึ้นมาคะ..."....

ต่อในตอนที่ 1 

เดี่ยวพวกข้อมูลตัวละครจะค่อยๆมาใส่ให้